Жатақсыз жан баққан жарымжан жандар жағаға жармасуға көшкен осылай. Қуықтай бөлмелерін табан астында тартып алғандықтан ешбірінің сіркесі су көтермейді. Құдайы көршінің өзін жүндей түтіп жіберуден тартынбайды тұрғындар. Бірақ бәрінің бас қайғысы біреу – айдың-күннің аманында айдалада қалмақ. Кезінде жекешелендіруге рұқсат бермеген әкімдік, енді тұтас жатақхананы аяқ асты біреудің меншігіне бере салған. Ал жаңа қожайындар мүгедектерді жаппай қуып жатыр.

Николай Ельчанинов, жатақхана тұрғыны:

-Қайда барарымды білмеймін, қолым ауырады, көзім көрмейді. Осыны айтсам, ол сенің мәселең үйді босат деп айқайлады.

Сал боп қалған қарияның қолтығынан демейтін тірі жан да, анталағандарға қылар қайраты да жоқ. Амалсыз сүйретіле жүріп, киім-кешегін буып түюде. Түнді темір жол вокзалында өткізбекке бекініпті. Ал Гүлжан болса ауру анасы мен төрт баласын ертіп көшеде қаңғыруға құлықсыз. Тұрғындардың базынасы басым. Олар әу баста келгенде бұл тас қабырғалардың сау-тамтығы қалмаған. Енді жан бағатын жерге айналдырғанда айрылып қалмақ.

Гүлжан Қонысбаева, жатақхана тұрғыны:

-Біз мұнда келгенде есік-терезелері жоқ болды. Өзіміз барлығын жасап алдық. Енді Гавшина деген келіп тұр да, барлығымызды мүгедектеріміз бар қуып жатыр. Сот бұларға көз жұмып отыр. Бізге қарағысы да келмейді.

Шу шыққан жерге жедел жеткен пәтер иелері кооперативі төрайымы өз уәжін жеткізді. 1996 жылы жергілікті зауыт қарыздан құтылу үшін осы жатақты кооперативке қалдырған. Сарғайып түгесілген құжаттарын да түгендеп қойыпты. Содан болар таусылған тұрғындарға дөң-айбат шеге келіпті.Жатақханаға жарығаннан келген ешкім жоқ. Айлығы шайлығына жетпейтін отбасылар, жалғызбасты зейнеткерлер негізінен. Жалғыз бөлмелерін жамап-жасқап жекешелендірмек болған ниеттері соттан кері қайтқан. Амалы таусылған тұрғындар енді Пәтер иелері кооперативі мен Тұрғын үй коммуналдық шаруашылығын сотқа бермек.