Аталған эпостан үзіндіні Көкбөрі Мүбәрак Қизатұлы фейсбуктегі парақшасында жазды, деп хабарлайды Caravan.kz медиа порталы.
"Бірханым мен Бірбөрі батырдың неке түні.
Бірбөрі — Аттила қағанның лақабы.
Бірханым — Аттилла алған Сена қайнарының басында туған Бургундия патшасының қызы Хилдико. 5 ғасырдағы Еуропаның ең сұлуы болған",-деп жазды Көкбөрі Қизатұлы. Бір айта кетерлігі аталған шығарманың авторы да өзі.
Эпостан үзінді:
Сонда батыр талтайса,
Қарағайдың бұтағы,
Салбырайды бұтында.
Ақша қардай аруы,
Ақ тер төгіп жуынған.
Жазу ойып жонына,
Қытық ойнар жыбырға.
Сезім құртып қытықты,
Мас бөпе боп туылған.
Аяқ-қолы айқасып,
Өтетін саңлау қалдырмай
Қарақаттай шыбынға.
Ыңылымен ән бастап,
Дауысы өшіп сығылған.
Бір тебітсе бұтағын,
Жапырақ түсті шуылға.
Екі тебітсе бұтағын,
Көздің жасы шымылдар.
Екі тебітсе бұтағын,
Қыз жүрегінің астында
Нар бұтағы қытырла.
Үш тебітсе бұтағын,
Найза ұшымен сұғылған.
Төрт тебітсе бұтағын
Мысық шошып қырылған.
Бес тебітсе бұтағын,
Үй сыртындағы үкілер
Жылап жасын сығымдар.
Бес тебітсе бұтағын,
Денесінен айырылған
Бірханымы жымыңдар.
Бес тебіннен өлмеген
Бірханымдай боп туыңдар.
Алты тебітсе бұтағын,
Жанын алты суырған.
Қыз ләззаты жрғалып,
Айхайға үні құбылған,
Басын ап қашып оң жаққа,
Солдан оңға бұрылған.
Қос иықтан дөп басып,
Баса берді ер бұрыннан.
Шыдамай қашқан Бірханым
Айналды өлімші ыңылға.
Бірханымым деп батыры
Көмеді алдап сыбырға.
Тоқтатшы деп аяулым,
Жалынышы шұбырған.
Жеті тебітсе бұтағын,
Әйел талып жығылған.
Сегіз тебіткенде бұтағын
Есіңді жиып шырылда.
Тоғыз тебітті бұтағын,
Жел кері қашып қуылған.
Он тебіткенде бұтағын,
Күйіп кетіп Бірханым,
Демі мәңгі сығылған.
Он бір тебіткенде Бірбөрі,
Денесі ашып уылдар.
Он екі тебіткенде Бірбөрі,
Салақұлаш бұтағы,
Кіндігінен кербездің
Көкірегіне дейін тығылған.
Шошып бұқа дауыстан,
Ит қалмады жұртында.
Шошып бұқа дауыстан,
Аю қашып құтылған.
Шошып бұқа дауыстан,
Жұрт түңлігін сыпырған.
Шошып бұқа дауыстан,
Өрелі ат жығылған.
Шошып бұқа дауыстан,
Әйелдердің ішіндегі
Маймыл жаны шыңғырған.
Шошып бұқа дауыстан,
Жер беті қаланы жым қылған.
Шошып бұқа дауыстан,
Дәрия шуылын тындырған.
Қыз дәміне құнығып,
Бірбөрі батыр құтырған.
Шелектесең түбі жоқ,
Құйып жатыр құтынан.
Шелек-шелек төк дейді,
Есі шығып тыпырдан.
Шелек-шелек кілегей
Төккен сайын бұғынған.
Қинай берді қартайтып,
Озандаған дауысы —
Айға барып жұтылған.
Қос уыста қос алма,
Қос күн болып тұтылған.
Жонынан шоқ домалап,
Май ағады мұртынан.
Ата беріп мылтығын,
Атпайын деп ұғынған.
Он бесінші рет атқанда,
Ақотауы тіктірген,
Үстіне кеп жығылған.
Он алтыншы рет атқанда,
Керегесін керіп тұрғызған.
Он алтыншы рет атқанда,
Тесе жаздап денесін,
Аз тамызды уынан.
Он жетінші рет атқанда,
Рахаттан былдырлап,
Анадан қайта туылған.
Он сегізінші рет атқанда,
Май толып қалды баттасып,
Маңайдағы темір құбырға.
Он тоғызыншы рет атпа деп,
Бұтының алдында бұлдыр тау,
Қозғалам деп сайы жырылған.
Тоқтау айтып тау, орман,
Тоқтау керегін ұғынған.
Жиырмасыншы рет сұққанда,
Таулар жанып, тас жанып,
Жер қоясын ақтарып,
Шомбал тастар ағаштың
Бұтағымен буынған.
Жиырма біріншісін айтпаймыз,
Мас боп қалдық буына.
Орындығымды тепкілеп,
Қарындашты жонып өткірлеп,
Не дей алам мұныма!
Авторы: Көкбөрі жырау